عاشــــــــــــــــــــــــقانه...!

عشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــق یعنی...!

   

   

این قلب دگر میل به صبوری ندارد

هر کس که مرا دید به من گفت که غافل !

او رفت از اینجا و عبوری ندارد

گفتند که لبخند بزن ای مه غمگین !

آخر دل بشکسته سروری ندارد

صد بار سرودم که تویی سنگ صبورم

رفتی و دلم سنگ صبوری ندارد

گفتیم که ما مست غروریم از این عشق

اما من تنها که غروری ندارد !!!

 

تو رفتی و به یادت گریه کردم

به یاد خنده هایت گریه کردم

ندارم تکیه گاهی بی تو هرگز

به یاد شانه هایت گریه کردم

 

از طرف محمد رضا بابایی تقدیم به بهترینم مهسا جان

 

شبی بیاد تو

از آسمان شب من ستاره می بارید    نگاه به چشم تو کردم اشاره می بارید

تو آمدی به سراغم و باز خند یدی        و طعم عطر نگاهت دوباره می بارید

تو از تبارنسیمی و مملو از احساس    کز عشق ناب به رویت نظاره می بارید

چه شعله ای به نگاهم گرفتی از عشق           که جای اشک ز چشمم گلاره می بارید

قسم به عشق و وفاداری و نور            که دیشب از غزلم استخاره می بارید

شبی که اسم عزیزت مرور می کردم     به شام کوچه ی دل ماه پاره می بارید

فدای صبح وجودت امید یلداها              فدای چشم تو کز آن شراره می بارید

فقط به لطف تو بود اوج قله ی رویا      کز آسمان شب من ستاره می بارید...

 

------------------------------------------------------------------------

گل قشنگم . اگر پس از صد سال مرگم گورم را بشکافی که قلبم وجود داشته باشد وقلبم را از سینه ام در بیاری خواهد دیدی بر روی ان نوشته است ((( فقط تو را دوست دارم )))

 

 

دوستان عزیز من بی نهایت خورسندم از اینکه از ویبسایتم سر می زنید لطفا با نظرات گرم و صمیمی تان در باره خوبی و بدی این وبسایت ما را ممنون بفرمائید . با تشکر ....... ((( محمدرضا بابایی)))

محمــد رضا بابایی...! 

 ----------------------------

عشق                                      بیداد    من

باختن                  یعنی                    لحظه                 عشق

جان                          سرزمین             یعنی                        یعنی

زندگی                                 پاک من عشق                               لیلی و

قمار                                                                                    مجنون

در                              مهسا بابایی...           شدن

ساختن                                                                                    عشق

دل                                                                                    یعنی

کلبه                                                                      وامق و

یعنی                                                                   عذرا

عشق                                                           شدن

  من                                                عشق

 فردای                                یعنی

  کودک                        مسجد

  یعنی             الاقصی

عشق  من

عشق                                      آمیختن                                         افروختن

یعنی                                 به هم          عشق                               سوختن

چشمهای                      یکجا                    یعنی                       کردن

پر ز                 و غم                            دردهای             گریه

خون/ درد                                                   بیشمار

  عشق                                 من

    یعنی                           الاسرار

    کلبه                  مخزن

         اسرار     یعنی

      عشق

=======

 

            

تماس با مدیر وبلاگ...!   

 شماره تلفون: 0061470516434   

           امیل آدرس : [e-mail]

            

 

خیال کردم تو هم درد آشنایی به دل گفتم تو هم همرنگ مایی خیال کردم تو هم در وادی عشق اسیر حسرت و رنج و بلایی ندونستم تو بی مهر و وفایی نفهمیدم گرفتار هوایی ندونستم پس دیدار شیرین نهفته چهره ی تلخ جدایی تو که گفتی دلت عاشقترینه دلت عاشقترین قلب زمینه همیشه مهربونه با دل من برای قلب تنهام همنشینه چرا پس دل به تیغ بی وفایی شده قربانیت بی خون بهایی نفهمیدی امید ناامیدی رها کردی دلم رفتی کجایی ز بس آزار دادی روز و شب دل دل دیوانه ام آخر شد عاقل دله غافل شد عاقل دست برداشت ز امید خیالی خام و باطل

دلم می خواست بر بال زمانه

سپارم دل به سوی بی کرانه

بکوبم خانه ی داد خداوند

بگیرم دامنش را بی بهانه

خداوندا گناه آتش فروزی

زده آتش ز هر سو آشیانه

خداوندا اگر بال و پرم سوخت

همه نام تو هست در این میانه

خداوندا مسوزان خانه ام را

که ویرانگر توای در این میانه

اگر امروز غربت راه عشقم

شده ماوای گرگان شبانه

اگر امروز در دشت جنوبم

ز هر سو می کشد آتش زبانه

اگر امروز گرم خاطراتم

همین ده گشته بر دار زمانه

اگر امروز یار مهربانم

شده در بندت عشق خیمه ی زمانه

همه نام تو است و نه بهانه

الان در جنگل سبز شمالم

نشسته خون تا بی کرانه

همه نام تو است و نه بهانه

همه یاد تو هست در این میانه

خداوندا فنا کن هر چه کردی

که مردم زین بساط خود سرانه

عشق آن است که ویرانت کند
بی نیاز از کفر و ایمانت کند

چون قلم هم در نوشتن می شتافت
چون به عشق آمد قلم در خود شکافت

چون سخن در وصف این حالت رسید
هم قلم بشکست و هم کاغذ درید

{مهسا بابایی}